این مقاله بر خلاف همه مقاله هام جنبه ی واکاوی به زبان بسیار ساده و همه فهم داره و از قر و غمزه های ادبی خبری درش نیست. شاید بهتره بگم این چند روزه به این نتیجه رسیدم که همه ی ما کسانی که در جامعه ی مجازی با دیدی روشنفکرانه و فیلسوف مابانه بر منبر رفته و سخنرانی میکنیم، حاضر به شنیدن حرفهای هم نیستیم و فقط میخوایم که با شدت و حدت بگیم ما درست میگیم. میخوام با کمک هم یک مکتب فکری جدید ایرانی پایه ریزی کنیم. مهم ترین هدف این مکتب جدید واکاوی تفکرهای مشترک ماست. برای اینکه بتونیم با هم فارغ از هر اعتقادی آشتی کنیم، راهی جز روبه رو شدن با واقعیات فرهنگی و ذهنیات یکدیگر نداریم. برای رهایی هر چه سریعتر از عقب ماندگی ها و تیره روزیها و بدبختی های تاریخی باید برای یکبار هم که شده دست از منیت هامان برداشته و دست دوستی به سمت هم دراز کرده و این بار در کنار هم و نه روبروی هم چاره ای برای برون رفت ازین مخمصه ای که گرفتارش شدیم، بیاندیشیم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر